Προστατίτιδα

Η προστατίτιδα είναι μια ουρογεννητική πάθηση που παρουσιάζεται σχεδόν σε όλους τους άνδρες τουλάχιστον μια φορά στη ζωή τους. Εμφανίζεται κυρίως σε άνδρες κάτων των 50 ετών και είναι η τρίτη πιο συχνή πάθηση σε ηλικία μετά τα 50. 

Τι είναι η προστατίτιδα;

Η προστατίτιδα είναι το οίδημα και η φλεγμονή του προστάτη, ενός αδένα που έχει μέγεθους καρυδιού και βρίσκεται ακριβώς κάτω από την ουροδόχο κύστη. Ο προστατικός αδένας είναι αυτός που παράγει το προστατικό υγρό που συμπληρώνει το υγρό εκσπερμάτωσης το οποίο περιέχει το σπέρμα.. Ανάλογα με την αιτία η προστατίτιδα μπορεί να εκδηλωθεί σταδιακά ή απότομα και να διαρκέσει από λίγες ημέρες εώς και μήνες ή να επαναλαμβάνεται τα τακτικά χρονικά διαστήματα (χρόνια προστατίτιδα). Η φλεγμονή του προστάτη ανάλογα με την ένταση που έχει μπορεί να χωριστεί σε διαφορετικές κατηγορίες.

  • Η οξεία βακτηριακή προστατίτιδα (είναι λιγότερο συχνή μορφή,αλλά έχει τη δυνατότηα να απειλεί τη ζωή του ασθενούς. Το θετικό είναι ότι μπορεί να διαγνωστεί πιο εύκολα και να θεραπευτεί).
  • Η χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα (σχετικά σπάνια μορφή προστατίτιδας και οφείλεται συνήθως στην εγκατάσταση και επιβίωση βακτηριδίων σε κάποιο σημείο του προστάτη).
  • Η χρόνια προστατίτιδα μη βακτηριακή (είναι η συχνότερη μορφή προστατίτιδας και είναι η πιο δύσκολη μορφή προστατίτιδας καθώς δεν είναι σαφή τα αίτια που την προκάλεσαν. Μπορει να οφείλεται σε φλεγμονώδεις και μη φλεγμονώδεις αιτίες. Τα συμπτώματα της μπορεί να φύγουν και να επιστρέψουν μετά από κάποιο διάστημα.
  • Η ασυμπτωματική φλεγμονώδης προστατίτιδα (εντοπίζεται συνήθως σε άνδρες στους οποίους γίνεται έλεγχος για λόγους στειρότητας ή καρκίνου του προστάτη. Εκεί εντοπίζεται ότι στο σπερματικό και προστατικό υγρό υπάρχουν λευκά αιμοσφαίρια, μολονότι ο ασθενής μολονότι δεν έχει ενοχλήσεις).

Η προστατίτιδα είναι επώδυνη κατάσταση και επηρεάζει την ποιότητα της ζωής των ανδρών. Αν η προστατίτιδα αμεληθεί, μπορεί να εξελιχθεί σε χρόνια κατάσταση.

Βασικά συμπτώματα της προστατίτιδας:

Η προστατίτιδα συχνά προκαλεί δυσκολία στην ούρηση, τσούξιμο κατά την εκσπερμάτωση ή και κατά ούρηση που εάν αμεληθεί μπορεί να εξελιχθεί σε αδυναμία ούρησης (γνωστή ως επίσχεση). Μπορεί επίσης να παρουσιάσει πόνο στη πυελική περιοχή, τα γενιτικά όργανα, πόνο στους όρχεις ή και χαμηλά πίσω στη μέση. Πιο σπάνια μπορεί να παρουσιάσει γριππώδη συμπτώματα όπως υψηλό πυρετό που συνοδεύεται από ρίγος (στην περίπτωση της βακτηριακής προστατίτιδας).

Θεραπεία προστατίτιδας:

Η προστατίτιδα προκαλείται συχνά από απλά/κοινά στελέχη βακτηρίων που υπάρχουν στα ούρα και για κάποιον λόγο διαρρέουν προς τον προστάτη. Άλλες αιτίες είναι οι διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα ή στο νευρικό σύστημα ή και κάποιος τραυματισμός του προστάτη ή της γύρω περιοχής.

Η διαφοροδιάγνωση μεταξύ βακτηριακής και αβακτηριακής προστατίτιδας γίνεται με ανάλογη αγωγή.

Για την διάγνωση της προστατίτιδας  χρειάζεται ο ασθενής να πραγματοποιήσει  κλινικοεργαστηριακές  εξετάσεις και με βάσει αυτές ο ιατρός θα προετείνει τη λήψη στοχευμένης φαρμακευτικής αγωγής με αντιβίωση και αναλγητικά που θα μπορέσουν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα.

Ο καθηγητής προτείνει να πίνει ο ασθενής αρκετά υγρά κατά την διάρκεια της ημέρας, ώστε μέσω της τακτικής διούρησης να αποβάλλονται τα μικρόβια από τον οργανισμό σας.

Η διαφοροδιάγνωση μεταξύ βακτρηριακής και αβακτηριακής προστατίτιδας γίνεται με ανάλογη αγωγή.

Για την διάγνωση της προστατίτιδας  χρειάζεται ο ασθενής να πραγματοποιήσει  κλινικοεργαστηριακές  εξετάσεις και με βάσει αυτές ο ιατρός θα προετείνει τη λήψη στοχευμένης φαρμακευτικής αγωγής με αντιβίωση και αναλγητικά που θα μπορέσουν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα.

Υπερτροφία του Προστάτη (ΚΠΥ)

Συχνά οι άντρες σε ηλικία άνω των 50 βιώνουν ενοχλήσεις στην ούρηση. Αυτό οφείλεται στην υπερτροφία του προστάτητη,  δηλαδή στη διόγκωση του προστάτη, μια από τις πιο συχνές παθήσεις.

Τι είναι η υπερτροφία του προστάτη (KΠΥ);

Ο προστάτης είναι ένας αδένας, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ της λεκάνης, ουροδόχου κύστης και πέος. Όταν μεγαλώνει ο προστάτης λόγω της αύξησης του αριθμού των κυττάρων του προστάτη, ενδέχεται να συμπιέσει την ουροδόχο κύστη προς τα πάνω  και το τοίχωμα της ουρήθρα (σωλήνας από τον οποίο εξέρχονται τα ούρα).  Αυτό έχει σας αποτέλεσμα να προκαλούνται διαταραχές στο κατώτερο ουροποιητικό σύστημα.

Βασικά συμπτώματα της καλοήθους υπετροφίας του προστάτη (ΚΠΥ):

Οι άντρες με ΚΥΠ συνήθως ουρούν κάθε 1-3 ώρες, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια της νύχτας. Παρουσιάζουν διαταραχές στο ουροποιητικός τους σύστημα όπως συμπτώματα που σχετίζονται με την αποθήκευση των ούρων  (συχνοουρία, νυκτουρία), συμπτώματα που έχουν σχέση με την ροή των ούρων (δυσκολία στην έναρξη της ούρησης, διακοπτόμενη ούρηση, μείωση ροής και αίσθηση ότι η κύστη είναι γεμάτη ακόμα) καθώς και συμπτώματα μετά το τέλος της ούρησης (όπως απώλεια επιπλέον σταγονών ούρησης).

Θεραπεία Καλοήθους υπερτροφίας του προστάτη (ΚΠΥ):

Είναι απαραίτητη η επίσκεψη στον έμπειρο ουρολόγο όταν τα πρώτα συμπτώματα εμφανιστούν. Τα ενοχλήματα που εμφανίζονται στην υπετροφία του προστάτη και στον Καρκίνο του Προστάτη (Κτ.Π) είναι παραπλήσια, οπότε ένας έμπειρος ιατρός θα μπορέσει να σας κατευθύνει.

Ανάλογα με τη βαρύτητα, το είδος των συμπτωμάτων και την ενόχληση  που σας προκαλούν, ο ιατρός θα σας προτείνει την κατάλληλη αγωγή.

Σκοπός του καθηγητή σε κάθε περίπτωση είναι η αναστολή της εξέλιξη της καλοήθης υπερτροφίας (ΚΠΥ) και εαν κριθεί αναγκαίο τότε και μόνο τότε προτείνεται η χειρουργική/επεμβατική λύση. Η αγωγή που θα προταθεί είναι ανάμεσα στις ακόλουθες θεραπείες.

  1. Eνεργητική παρακολούθηση με κλινικόεργάστηριακή εξέταση.
  2. Συντηρητική αντιμετώπιση (με φαρμακευτική αγωγή) και τακτικό follow up για να αναστείλουν την εξέλιξη και να καθυστερήσουν το χειρουργείο.
  3. Επιλεκτική επεμβατική/χειρουργική αντιμετώπιση (είτε ανοιχτό χειρουργείο είτε διουρηθρικό).

Ουρολογικές παθήσεις στη Γυναίκα

Η γυναικολογική ουρολογία είναι το κομμάτι της ουρολογίας που ασχολείται με τις ουρολογικές παθήσεις του κατώτερου ουροποιητικού που εμφανίζονται στις γυναίκες. Κάποιες παθήσεις εμφανίζονται αποκλειστικά μόνο στις γυναίκες λόγω της ανατομίας της γυναικείας πυέλου. Οι πιο συνηθισμένες είναι οι η ακράτεια ούρων από προσπάθεια, το εκκόλπωμα της γυναικείας ουρήθρας, το ουρηθρικό σύνδρομο, το σύνδρομο Fowler, ουρολοιμώξεις κ.λ.π.

Α. Ακράτεια ούρων

Τι είναι η ακράτεια ούρων;

Η ακράτεια ούρων είναι η χωρίς τη θέληση διαφυγή ούρων κατά την διάρκεια της ημέρας και νύχτας. Είναι μια πολύ συχνή πάθηση, συχνότερη μάλιστα και από την υπέρταση, την κατάθληψη και το σακχαρώδη διαβήτη. Η ακράτεια ούρων εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες και σύμφωνα με επιδημιολογικές μελέτες 1-4 γυναίκες  (ηλικίας 18-80 ετών) την παρουσιάζει, ωστόσο λόγω είτε του αισθήματος ντροπής είτε λόγω της ελλιπής πληροφόρησης ελάχιστες γυναίκες ζητάνε την ιατρική βοήθεια. Υπάρχει η πεποίθηση ότι η ακράτεια είναι συμβατή με το γήρας και ότι είναι φυσιολογική κατάσταση μετα τον τοκετό.

Ποια είναι τα βασικά συμπτώματα της ακράτειας ούρων;

Η ακράτεια ούρων (ακούσια απώλεια ούρων) παρουσιάζεται συνήθως μετά από βήχα, γέλιο, φτέρνισμα, τρέξιμο, χορό, έντονη κίνηση και ο ασθενής αισθάνεται βρεγμένος. Κάποιες φορές μπορεί να συνυπάρχουν ψυχολογικά προβλήματα, δυσοσμία, ουρολοιμώξεις και δερματικές αλλοιώσεις (μυκητιάσεις).

Θεραπεία ακράτειας ούρων:

Η διάγνωση της ακράτειας ούρων στις γυναίκες βασίζεται στο ιατρικό ιστορικό. Η φυσική εξέταση περιλαμβάνει αδρή και γυναικολογική εξέταση. Για ήπιες μορφές ακράτειας επιλέγεται η συντηριτική αντιμετώπιση με γυμναστική των μυων του πυελικού εδάφους (ασκήσεις Kegel) οι οποίες βοηθάνε στην επανεκπαίδευση της κύστης. Η απώλεια βάρους και η αντιμετώπιση του χρόνιου βηχα και της δυσκοιλιότητας, επίσης βοηθούν στην αντιμετώπιση των ήπιων μορφών ακράτειας. Τα οιστογρόνα που χορηγούνται συστηματικά η κολπικά σε εμμηνοπαυσιακές γυναίεκς δε φαίνεται να βοηθούν ιδιαιτέρως. Θα πρέπει να εφαρμόζονται συνδυαστικά με κάποια επιπλέον φαρμακευτική αγωγή (π.χ. αγωγή με δουλοξετίνη. Οι πάνες ακράτειας γενικά πρέπει να αποφεύγονται και αποτελούν μια τελική λύση σε κάποιους ασθενείς. Όταν η ακράτεια ούρων είναι έντονη υπάρχει και η λύση της χειρουργικής αντιμετώπισης.

Β. Πρόπτωση Κόλπου (πυελική πρόπτωση)

Τι είναι η κολπική πρόπτωση;

Η κολπική πρόπτωση συμβαίνει όταν όργανα του πυέλου (λεκάνης) προεξέχουν ή πέφτουν μέσα στο κολπικό τοίχωμα. Αντικειμενικό εύρημα κατά την κολπική εξέταση είναι η διαπίστωση ότι κάτι προεξέχει. Οφείλεται κυρίως λόγω της αποδυνάμωσης των μυών και συνδέσμων της πυελικής περιοχής.  Ενδεικτικά αίτια αυτής της αποδυνάμωσης μπορείν να είναι ο τοκετός, οι επεμβάσεις στην περιοχή, εμμηνόπαυση, η παχυσαρκία, η γύρναση ή και η οικογενειακή προδιάθεση.

Η απώλεια της αρχικής θέσης των πρόσθιων και/ή οπίσθιων κολπικών τοιχωμάτων μπορεί να οδηγήσει σε περαιτέρω παθήσεις:

Α. Κυστεοκήλη: η προεξοχή ή η κήλη της ουροδόχου κύστης εντός του κόλπου (πρόσθιο τοίχωμα).

Β.Εντεροκήλη: η κήλη του λεπτού εντέρου εντός του κόλπου (θόλος).

Γ.Ορθοκήλη: η κήλη του όρθου εντός του κόλπου (οπίσθιο τοίχωμα).

Βασικά συμπτώματα της κολπικής πρόπτωσης:

Τα κύρια συμπτώματα μπορεί να είναι βάρος στο κόλπο, διαταραχές στην ούρηση και στην κένωση του εντέρου και πόνος στην πύελο μετά από ορθοστασία. Όταν η ασθενής παρουσιάζει ακράτεια είναι μια ένδειξη από ένα σύνθετο πρόβλημα δυσλειτουργίας του πυελικού εδάφους το οποίο θα πρέπει να εξετάζεται με ουροδυναμικό έλεγχο.

Θεραπεία της πρόπτωσης του κόλπου:

Η πρόπτωση κόλπου εάν και είναι μια πάθηση που δεν απειλεί τη ζωή, επηρεάζει σε σημαντικό βαθμό την ποιότητα της. Η διόρθωση της πρόπτωσης γίνεται χειρουργικά. Παράλληλα πρέπει να διορθώνεται η ακράτεια ούρων (εάν συνυπάρχει ταυτόχρονα).

Γ. Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις

Οι ουρολοιμώξεις είναι ένα συχνό περιστατικό μικροβιακής λοίμωξης στις γυναίκες. 1 στις 2 γυναίκες παρουσιάζουν ένα επεισόδιο ουρολοίμωξης στη διάρκεια της ζωής τους. Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού διακρίνονται σε λοιμώξεις του ανώτερου ουροποιητικού (π.χ. πυελονεφρίτιδα) και λοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού (π.χ. κυστίτιδα στις γυναίκες ). Υπάρχει και η ασύμπτωματική μικροβιουρία, η οποία δεν αποτελεί πραγματική λοίμωξη, αλλά υποδηλώνει την παρουσία μικροβίων στα ούρα.

Τι είναι οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις;

Οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις είναι αυτές που επανεμφανίζονται μετά από πλήρη φαρμακευτική αγωγή και ιατρική παρακουλούθηση. Χαρακτηρίζονται ως υποτροπιάζουσες εάν εμφανίζονται περισσότερο από 3 φορές τον χρόνο. Ο ασθενής υποτροπιάζει με την  επανεμφάνιση των συμπτωμάτων  συνήθως εντός 2 εβδομάδων μετά τη θεραπεία. Η πιο συχνή μορφή είναι οι κυστίτιδες.Τα συμπτώματα συνήθως είναι τσούξιμο, κάυσος ή άλγος κατά την ούρηση, συχνουρία, επιτακτική ούρηση, αιματουρία.

Οι υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις εμφανίζονται  συνήθως σε γυναίκες ηλικίας μεταξύ 20-40 με φυσιολογικό ουροποιητικό σύστημα. Επιλεγμένες υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις εμφανίζονται σε ασθενείς με ανατομικές ή λειτουργικές διαταραχές του ουροποιητικού. Οι παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν στην επανεμφάνιση των λοιμώξεων είναι: Οι συνήθειες των ασθενών (Σεξουαλικές συνήθειες, χρήση διαφραγμάτων και σπερματοκτόνων ουσιών), η γενετική προδιάθεση (κάποιος συγγενής να έχει εμφανίσει), συχνή χρήση αντιβιοτικών (αλλαγή χλωρίδας του κόλπου), άλλες παθήσεις ταυτόχρονα που σχετίζονται με την κένωση της ουροδόχου (ακράτεια πούρων,  παρουσία κυστεοκήλης). 

Ποιά είναι η θεραπεία στις υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις;

Αλλαγή τρόπου ζωής. Αποφυγή σπερματοκτόνων (εάν υπήρχε χρήση). Αντιμικροβιακή Προφύλαξη, Χρήση οιστρογώνων (Συστίνονται κολπικά οιστρογόνα) σε γυναίκες σε μετεμμηνόπαυση. Τα προβιοτικά επίσης βοηθάνε πολύ.

Λιθίαση Ουροποιητικού

Η ουρολιθίαση αποτελεί την τρίτη κατά σειρά συχνότητας πάθηση του ουροποιητικού συστήματος στον άνθρωπο μετά τις ουρολοιμώξεις και τις παθήσεις του προστάτη. Η νόσος προσβάλλει και τα δύο φύλα, αλλά στους άνδρες είναι 2,5 φορές συχνότερη σε σχέση με τις γυναίκες. Υπολογίζεται ότι 1 στους 8 ανθρώπους θα εμφανίσει ένα επειδόσιο λιθίασης κατά τη διάρκεια της ζωής του. Επιπλέον, έχει βρεθεί ότι η πιθανότητα σχηματισμού νέου λίθου ένα χρόνο μετά το αρχικό επεισόδιο νεφρολιθίασης φθάνει το 10%, με το ποσοστό υποτροπής να ανέρχεται σεο 30-40% για τα επόμενα 5 χροόνια και στο 50-60% στη δεκαετία.

Τι είναι η λιθίαση του ουροποιητικού;

Η λιθίαση του ουροποιητικού είναι η δημιουργία λίθου ή λίθων σε οποιοδήποτε σημείο του ουροποιητικού συστήματος. Οι λίθοι (πέτρες) μπορούν να βρίσκονται στους νεφρούς (νεφρολιθίαση), στην ουροδόχο κύστη, στους ουρητήρες (ουρητηρολιθίαση), ή σε κάποιο σημείο της ουρήθρας. Η δημιουργία ενός λίθου είναι πολυπαραγοντική  διαδικασία που απαιτεί αλληλουχία γεγονότων, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνονται ο υπερκορεσμός των ούρων, η πυρηνοποίηση, η αύξηση και συνένωση των  κρυστάλλων και η κατακράτηση των κρυστάλλων. Πιο απλά, όταν αυξάνεται η συγκέντρωση διαφόρων αλάτων στα ούρα πάνω από τα φυσιολογικά επίπεδα (είτε λόγω αφυδάτωσης είτε λόγω αυξημένης αποβολής αλατών) και τα άλατα δεν μπορούν πλεόν να διαλυθούν (συμβαίνει υπερκορεσμός) ξεκινά ο σχηματισμός των κρυστάλλων που θα αποτελέσουν ένα είδος αρχικού πυρήνα (πυρινοποίηση). Ο σχηματισμός των λίθων μπορεί να γίνει είτε με την αύξηση του μεγέθους του αρχικού κρυστάλλου με τη καθίζηση περισσοτέρων  αλλάτων είτε με τη συνένωση κρυστάλλων σε μεγάλες κρυσταλλικές αθροίσεις. Εάν αυτοί οι κρύσταλλοι μείνουν προσκολλημένοι στο νεφρό (κατακράτηση κρυστάλλων) τότε έχουμε λίθους.

Οι λίθοι μπορούν να έχουν  από μέγεθος μιας κόκκου άμμου, ως και μεγαλύτερο μέγεθος που να καταλαμβάνει όλο το μέγεθος της πυέλλου (κοραλλιοειδής λιθίαση) ή ακόμη και της ουροδόχου κύστης. Το σχήμα τους και το χρώμα τους μπορεί να διαφοροποιείται. Η μεγαλύτερη συχνότητα των κωλικών είναι οι καλοκαιρινοί και οι φθινοπωρινοί μήνες. Ο λόγος που συμβαίνει αυτό είναι η μικρότερη παραγωγή ούρων λόγω αυξημένης εφίδρωσης κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.

Ποια είναι τα βασικά συμπτώματα της λιθίασης του ουροποιητικού;

Αρκετοί ασθενείς με λίθο στο ουροποιητικό δεν παρουσιάζουν κανένα σύμπτωμα. Τα συμπτώματα ξεκινάν να εμφανίζονται, όταν κάποιος λίθος βρεθεί μέσα στον ουρητήρα με αποτέλεσμα να εμποδίζει τη ροή των ούρων από τα νεφρά. Το συχνότερο σύμπτωμα της λιθίασης είναι ο κωλικός του νεφρού (δυνατός πόνος στον πάσχοντα νεφρό), ο οποίος έρχεται και φεύγει και εαν δεν περάσει μόνος του, μπορεί να οδηγήσει τον ασθενή στα επείγοντα κάποιου νοσοκομείου. Ο κωλικός οφείλεται στη διάταση του νεφρού που δεν μπορεί να προωθήσει τα ούρα προς την ουροδόχο κύστη και παρουσιάζεται πόνος στην κοιλιά, στην κύστη ή στα έξω γεννητικά όργανα.

Συχνά, υπάρχει αιματουρία που είναι μικροσκοπική και ανακαλύπτεται στη γενική ούρων και σπάνια μακροσκοπική, που φαίνεται κατά την ούρηση. Μερικές φορές, που συνυπάρχει ουρολοίμωξη, η λιθίαση μπορεί να παρουσιαστεί με συμπτώματα, όπως ρίγος, πυρετός, κόπωση, δυσουρικά ενοχλήματα και πόνος στα νεφρά. Δεν είναι σπάνιο το αίσθhμα βάρους στην περιοχή του νεφρού (αυτό συμβαίνει όταν η απόφραξη από την πέτρα είναι χρόνια.

Ποια είναι η θεραπεία της λιθίασης του ουροποιητικού;

Η θεραπεία της λιθίασης αποσκοπεί στην αντιμετώπιση τριών βασικών προβλημάτων (τον οξύ πόνο, τον λίθο αυτό καθαυτό και τέλος την υποτροπή της λιθίασης). Για τη διάγνωση της λιθίασης χρειάζεται το ιστορικό, η κλινική εξέταση και ο εργαστηριακός και απεικονιστικός έλεγχος. Η θεραπεία μπορεί να είναι από τη συντηρητική αντιμετώπιση της λιθίασης με παρακολούθηση και απλή φαρμακευτική αγωγή μέχρι να επιλέξει ο καθηγητής μια επεμβατική θεραπεία (επιλεκτική χειρουργική) αναλόγως με την ιδιομορφία του περιστατικού.

Η θεραπεία μπορεί να είναι από μια απλή φαρμακευτική αγωγή ή εξωσωματική λιθοθρυψία, μέχρι και να χρειαστεί να οδηγηθεί ο ασθενής στο χειρουργείο για επεμβατική αφαίρεση του λίθου. Στην τελευταία περίπτωση, ανάλογα με την εντόπιση του λίθου (νεφρός ή ουρητήρας), αποφασίζεται και ο τρόπος προσπέλασης και αφαίρεσης ή κατακερματισμού του λίθου.

Ο καθηγητής προτείνει ο ασθενής να καταναλώνει 3 λίτρα νερό την ημέρα, αφού ο αποβαλλόμενος όγκος ούρων δεν πρέπει να είναι κάτω από 2-2,5 λίτρα το 24ώρο.

Διαταραχές Ούρησης

Διαταραχές Ούρησης – Ακράτεια Ούρων

Η βασική λειτουργία του ουροποιητικού συστήματος είναι η αποθήκευση και συσσώρευση των ούρων στην ουροδόχο κύστη που αποβάλλονται μέσω της ουρήθρας. Ο βαθμός πλήρωσής της κύστης μεταδίδεται μέσω ενός κέντρου μεταβίβασης που βρίσκεται στο κάτω μέρος του νωτιαίου μυελού στον εγκέφαλο, από όπου καθορίζεται εκούσια η κένωση της κύστης. Η ροή των ούρων, ελέγχεται από τους ουρηθρικούς σφυγκτήρες, οι οποίοι είτε «στενεύουν» είτε «ανοίγουν» την έξοδο της ουρήθρας. Οι ουρηθρικοί σφιγκτήρες ελέγχονται από τους μύες του πυελικού εδάφους. Ο μέσος άνθρωπος κενώνει την κύστη του 4-8 φορές ημερησίως.

Αν παρουσιαστεί δυσλειτουργία στη κύστη, ενδέχεται να υπάρξει αδυναμία ελέγχου της ροής των ουρων με  αποτέλεσμα να  υπάρξει απώλεια ούρων ακούσια. Ο ασθενής εμφανίζει ακράτεια ή επίσχεση ούρων. Η Ακράτεια ούρων πρόκειται για ένα σύμπτωμα κατά δήλωση του ασθενούς.

Τι είναι η ακράτεια ούρων;

Η ακράτεια παρουσιάζεται και σε γυναίκες και σε άνδρες και οφείλεται σε διαφορετικούς παράγοντες.  Η συχνότερη αιτία της ακράτειας είναι η ηλικία. Με το πέρασμα των χρόνων παρουσιάζεται διαφοροποίηση στην ανατομία του ουροποιητικού και ιδιαίτερα στους μύες της πυελικης περιοχής. Συχνά μπορεί να εμφανιστεί και μετά την εγκυμοσύνη/ τοκετό λόγω της χαλάρωσης των μυών του πυελικού εδάφους.

Στην περίπτωση την επιτακτικής ούρησης, τα συχνότερα αίτια είναι λόγω επιπλοκής κάποιων άλλων ασθενειών όπως ή σκλήρυνση κατά πλάκας, το εγκεφαλικό επεισόδιο, η νόσος του Πάρκινσον και άλλων νευροπάθειων. Επίσης, συχνά παρατηρείται σε ασθενείς με σακχαρώση διαβήτη ή με ουρολοίμωξη.

Η ακράτεια ούρων είναι ένα από τα πιο συνηθισμένα προβλήματα που απασχολεί τους περισσότερους ανθρώπους με το πάρεασμα του χρόνου και ιδιαιτέρως φτάνοντας στην τρίτη ηλικία, όπου το ποσοσοστό ξεπερνάει το 84% των ηλικιωμένων.

Βασικά συμπτώματα της ακράτειας:

Η ακράτεια έχει διάφορες μορφές:

  • Ακράτεια από προσπάθεια (ακούσια απώλεια ούρων όταν κάποιος βήχει, φτερνίζεται, γυμνάζεται γελά). Ο ασθενής δηλώνει ότι χάνει ούρα κατά την φυσική άσκηση.
  • Επιτακτική ακράτεια (ακούσια απώλεια ούρων πριν κάποιος προλάβει να φτάσει στην τουαλέτα. Ισχυρή επιθυμία για ούρηση (επιτακτικότητα).
  • Ακράτεια από υπερπλήρωση (χρόνια απώλεια ούρων. Η κύστη δεν αδειάζει τελείως ποτέ, με αποτέλεσμα να χάνονται ούρα)
  • Ακράτεια μικτού τύπου (συνδυασμός ακούσιας απώλειας ούρων απο προσπάθεια με την επιτακτική).
  • Νυχτερινή Ενούριση
  • Διάμμεση κυστίτιδα

Θεραπεία Ακράτειας ούρων

H ακράτεια ούρων είναι ένα σύμπτωμα που μπορεί να αντιμετωπιστεί με διάφορες μεθόδους.

Για την κατάλληλη θεραπεία χρειάζεται η πραγματοποίηση νευροουρολογικής μελέτης και ουροδυναμικού ελέγχου.

Η θεραπεία μπορεί να είναι συντηρητική με ασκήσεις εδάφους, φυσικοθεραπεία και εξειδικευμένη φαρμακευτική αγωγή. Εάν το σύμπτωμα είναι πιο έντονο υπάρχει και η μέθοδος της επιλεκτικής χειρουργικής. Ο καθηγητής κρίνει δύο επεμβατικές μεθέδους ως τις πλέον αποτελεσματικές: 1) την τοποθέτηση της ουρίθρας ενδοκοιλιακά και 2) την υστική τομή.

Ο καθηγητής προτείνει οι ασθενείς που παρουσιάζουν συμπτώματα ακράτειας, συνδυαστικά με την κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή να βελτιώσουν ζωής τους με τις εξής συμβουλές:

  • Μείωση κατανάλωσης καφείνης και αλκοόλ.
  • Έλεγχος της κατανάλωσης των υγρών και ιδιαιτέρως μετά τις 20:00 το απόγευμα.
  • Απώλεια σωματικού βάρους (ιδιαιτέρως σε όσους/όσες έχουν παραπάνω κιλά).
  • Φυσικοθεραπεία
  • Έλεγχος της κύστης (ασκήσεις Kegel).

Καρκίνος του Ουροποιητικού

Ογκολογία/Καρκίνος του ουροποιητικού συστήματος

Το ουροποιητικό σύστημα αποτελείται από τους νεφρούς, τους ουρητήρες, την ουροδόχο κύστη και την ουρήθρα. Σκοπός αυτού του συστήματος είναι η παραγώγη και αποβολή των ούρων και των άχρηστων συστατικών που πράγονται στον οργανισμό καθώς και η διατήρηση του ισοζυγίου του νερού και των ηλεκτρολυτών στο ανθρώπινο σώμα.  Η παραγωγή των ούρων γίνεται από τα νεφρά και τα υπόλοιπα όργανα είναι τα όργανα αποχέτευσης των ούρων.

Τι είναι ο καρκίνος των νεφρών;

Ο Kαρκίνος των νεφρών  είναι η νεοπλασία που προέρχεται από τον ένα ή και τους δύο νεφρούς. Η συχνότερη μορφή καρκίνου των νεφρών στους ενήλικες είναι το νεφροκυτταρικό καρκίνωμα (renal cell cancer) που αποτελεί το 85% όλων των νεοπλασιών των νεφρών. Εμφανίζεται περισσότερο στους άντρες από ότι στις γυναίκες και παρουσίαζεται κυρίως μετά την ηλικία των 50  με μέσο όρο ηλικίας διάγνωσης τα 64 έτη. Για κάθε 2 άντρες που προσβάλλονται από τον καρκίνο αυτόν, εμφανίζεται σε 1 γυναίκα. Τα αίτια της εμφάνισης της νόσου είναι άγνωστα, ωστόσο παράγοντες που μπορεί να επηρεάσουν είναι το κάπνισμα, η παχυσαρκία,  η υπέρταση,, η  πολυκυστική νόσος των νεφρών, η έκθεση σε τοξικά στοιχεία (π.χ ασβέστης και πετρελαϊκά προϊόντα), κληρονομικότητα, χρόνια λοίμωξη Ηπατίτιδας C, όπως και η δρεπανοκυτταρική αναιμία.

Βασικά συμπτώματα του καρκίνου των νεφρών:

Ο καρκίνος του νεφρού μπορεί να παραμείνει ασυμπτωματικός για πολλά χρόνια και να διαγνωσθεί τυχαία στα πλαίσια κάποιας άλλης εξέτασης για κάποια άλλη ασθένεια. Τυχαία διάγνωση γίνεται σήμερα σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% των περιπτώσεων νεφρικού καρκίνου, κυρίως λόγω της ευρείας διάδοσης της υπερηχοτομογραφίας και της αξονικής τομογραφίας.  Τα βασικά συμπτώματα του καρκίνου των νεφρών είναι η αιματουρία, ο κοιλιακός πόνος και ο πόνος γύρω από τους γοφούς και η ψηλαφητή μάζα στην κοιλιακή περιοχή. Ο καρκίνος του νεφρού μπορεί να εκδηλωθεί και με συμπτώματα που οφείλονται σε μεταστάσεις, όπως δύσπνοια, βήχα, οστικούς πόνους, απώλεια βάρους κ.α. Άλλες κλινικές εκδηλώσεις της νόσου είναι η κιρσοκήλη, ο πυρετός άγνωστης αιτιολογίας και η αναιμία ( 35% των περιπτώσεων).

Θεραπέια του καρκίνου των νεφρών:

Η θεραπεία του καρκίνου των νεφρών εξαρτάται πάντα από το στάδιο της διάγνωσης. Όσο πιο νωρίς εντοπιστεί ο όγκος (δηλαδή βρίσκεται μέσα στο νεφρό και δεν υπάρχουν μεταστάσεις), τότε μετά την αφαίρεση του καρκίνου του νεφρού, ο ασθενής μπορεί να αποφύγει τις υποτροπές.

Η θεραπεία είναι κυρίως χειρουργική, καθώς οι νεφρικοί όγκοι εμφανίζονται ανθεκτικοί στην ακτινοβολια και χημειοθεραπεία. Όσο μεγαλύτερο μέγεθος έχει ο όγκος ενδέχεται να παρουσιάσει μεγαλύτερη επιθετικότητα και περισσότερες πιθανότητες μετάστασης. Ανάλογα με το μέγεθος και τη θέση του όγκου προτείνεται (Ριζική/μερική νεφρεκτομή ή ογκεκτομή). Απαραίτητη είναι η παρακολούθηση του ασθενή μετά το χειρουργείο.

Σε μικρούς όγκους που εντοπίζονται στην περιφέρεια του νεφρού μπορεί να γίνει καταστροφή του όγκου με ραδιοσυχνότητες ή κρυοθεραπεία που είναι και οι ελάχιστα επεμβατικές μέθοδοι για την αντιμετώπιση των συγκεκριμένων όγκων.

Τι είναι ο καρκίνος του προστάτη;

Ο καρκίνος του προστάτη είναι η ανάπτυξη καρκινικών κυττάρων στον αδένα του προστάτη (ένας αδένας που παράγει υγρό για το σπέρμα). Αποτελεί τη συχνότερη κακοήθη μορφή όγκου στον άνδρα και τη δεύτερη σε συχνότητα αιτία θανάτου από καρκίνο, μετά από τον πνεύμονα. Αποτελεί το 31% του συνόλου των νέων περιπτώσεων καρκίνου στον άνδρα καθώς και το 11% του συνόλου των θανάτων από νεοπλασίες. Συνήθως, εξελίσσεται αργά και περιορίζεται στην αρχή στον προστάτη αδένα. Κάποιες μορφές καρκίνου προστάτη μπορεί να είναι πολύ επιθετικές και να κάνουν ραγδαία μετάσταση. Αν ανιχνευθεί εγκαίρως έχει πολύ καλές προοπτικές αποτελεσματικής θεραπείας.

1 στους 7 άνδρες θα νοσήσει από καρκίνο του προστάτη στη διάρκεια της ζωής του. Συχνότερα εμφανίζεται σε ηλίκια άνω των 50.

Ποιοί είναι οι παράγοντες για καρκίνο του προστάτη;

Οι παράγοντες κινδύνου για τον καρκίνο του προστάτη είναι: η ηλικία (όλοι οι άνδρες μετά τα 50 θα πρέπει να εξετάζονται από ουρολόγο μια φορά το χρόνο), το οικογενειακό ιστορικό (εάν συγγενής σας πρώτου βαθμού παρουσιάσει, ενδέχεται και εσείς να παρουσιάσετε - σε αυτές τις περιπτώσεις ο έλεγχος προτείνετε να αρχίζει μετά την ηλικία των 40), η φυλή (οι αφρικανοί παρουσιάζουν καρκίνο του προστάτη συχνότερα από τους ασιάτες ή λευκούς) και τέλος η διατροφή.  

Βασικά συμπτώματα του καρκίνου προστάτη:

Δεν υπάρχουν χαρακτηριστικά συμπτώματα που μπορεί να οδηγήσουν στη διάγνωση του καρκίνου του προστάτη. Συνήθως είναι τελείως ασυμπτωματικός στα αρχικά στάδια. Σε πιο προχωρημένο στάδιο μπορεί να υπάρχουν δυσουρικά συμπτώματα ως αποτέλεσμα της διόγκωσης του προστάτη, πόνος στα κόκκαλλα, στυτική δυσλειτουργία. Μπορεί επίσης να υπάρχει αίμα στα ούρα ή στο σπέρμα που απαιτεί περαιτέρω διερεύνηση. Σε πολύ προχωρημένα στάδια συνήθως υπάρχουν συμπτώματα απόφραξης του ουροποιητικού που μπορεί να φτάσουν σττην επίσχεση των ούρων ή στην απόφραξη των ουρητήρων και στη νεφρική ανεπάρκεια. Συχνά ο όγκος γίνεται αντιληπτός από τις μεταστάσεις και κυρίως με την εμφάνιση οστικού πόνου και παθολογικών καταγμάτων. Εάν στη διάγνωση η τιμή της αιματολογικής εξέτασης του ειδικού προστατικού αντιγόντου (PSA) είναι υψηλή υπάρχει υποψία για καρκίνο του προστάτη. 

Θεραπεία του καρκίνου του προστάτη:

Ο καρκίνος στον προστάτη δεν είναι ίδιος σε όλους τους άντρες, ούτε εξίσου επιθετικός. Ο ιατρός ακολουθεί την επιλεκτική αντιμετώπιση της νόσου ανάλογα με το μέγεθος και την επιθετικότητα του όγκου. Ο ασθενής υποβάλλεται σε τακτικές εξετάσεις με τις οποίες ο ιατρός παρακολουθεί την πορεία της νόσου.  Η τακτική (ενεργή ή ενεργητική) παρακολούθηση συνίσταται σε όγκους μικρού κινδύνου (π.χ. όταν ο όγκος είνια πολύ μικρός ή αναπτύσεται πολύ αργά ή όταν ασθενής είναι σε μεγάλη ηλικία).  Σε αυτές τις περιπτώσεις συνίσταται η συντηρητική αντιμετώπιση (ορμονοθεραπεία, ακτινοβολία). Σε προχωρημένο στάδιο ο ουρολόγος χειρούργος προχωράει σε ριζική προστατεκτομή.

1 στις 3 περιπτώσεις του καρκίνου στον προστάτη δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, αλλά τακτική παρακολούθηση του ασθενή, για το λόγο αυτό συνίσταται η επίσκεψη του  σε έναν έμπειρο ιατρό που θα τον κατευθύνει αναλόγως. 

Τι είναι ο καρκίνος ουροδόχου κύστη;

καρκίνος της ουροδόχου κύστης είναι ο τέταρτος από πλευράς συχνότητας καρκίνος στους άνδρες και ο όγδοος στις γυναίκες. Είναι ο δεύτερος σε συχνότητα καρκίνος του ουροποιογεννητικού συστήματος μετά τον καρκίνο του προστάτη και αποτελεί περίπου το 2% των κακοήθων όγκων του ανθρώπου.  Εμφανίζεται συχνότερα σε άνδρες μεγαλύτερης ηλικίας, αν και γενικώς είναι δυνατό να εμφανιστεί σε όλες τις ηλικίες. Ξεκινά συνήθως στα κύτταρα (ουροθηλιακά) που βρίσκονται μέσα στην ουροδόχο κύστη, στο σημείο όπου αποθηκεύονται τα ούρα. Οι τύποι του καρκίνου αυτού είναι το ουροθηλιακό καρκίνωμα, το πλακώδες καρκίνωμα και το αδενοκαρκίνωμα.

Περίπου 7 στους 10 καρκίνους της ουροδόχου κύστης εντοπίζονται σε πρώιμο στάδιο, με αποτέλεσμα τα ποσοστά επιβίωσης να είναι μεγάλα. Ωστόσο, υπάρχει ενδεχόμενο να υποτροπιάσει και άρα, είναι πολύ απαραίτητη η τακτική παρακουλούθηση για αρκετά χρόνια μετά την ολοκλήρωση της θεραπείας.

Βασικά συμπτώματα του καρκίνου της ουροδόχου κύστης:

Η ανώδυνη αιματουρία είναι το συχνότερο σύμπτωμα στον καρκίνο της κύστης και παρατηρείται στο 85% των ασθενών. Μπορεί να ειναι μικροσκοπική η μακροσκοπική, συνεχής ή διαλείπουσα. Σε μεγάλη αιματουρία μπορεί να εμφανιστούν και πήγματα αίματος. Εάν υπάρχει έντονη αιματουρία δε σημαίνει ότι ο ασθενής είναι σε προχωρημένο στάδιο. Οποιοσδήποτε βασθμός αιματουρίας απαιτεί ελεγχο για το ενδεχόμενο καρκίνου της κύστης ακόμη και στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται κάποια άλλη πιθανή αιτία πρόκλησης αιματουρίας (όπως νεφρολιθίαση, κυστίτιδα). Κάποιοι ασθενείς παραπονιούνται για επιτακτική ούρηση, συχνοουρία και καύσος στην ούρηση. Σε προχωρημένη ή μεταστατική νόσο μπορεί να εμφανιστεί οσφυικό άλγος από διάταση του νεφρού λόγω πίεσης των ουρητήρων από διογκωμένους λεμφαδένες, λεμφοίδημα, οστικά άλγη από μεταστάσεις σε οστά και γενικά συμπτώματα όπως αδυναμία, απώλεια βάρους και κακουχία.

Θεραπεία του καρκίνου της ουροδόχου κύστης:

Η επιλογή της θεραπείας του καρκίνου της ουροδόχου κύστης γίνεται βάσει του σταδίου της νόσου, του είδους της, της ηλικίας και της συνολικής κατάστασης υγείας του ασθενούς. Μπορεί να εφαρμοστεί χειρουργική επέμβαση, χημειοθεραπεία, αναδιαμόρφωση του ουροποιητικού συστήματος, συστηματική χημειοθεραπεία, ακτινοθεραπεία και ανοσοθεραπεία. Η χειρουργική μέθοδος περιλαμβάνει τη διουρηθρική αφαίρεση του  όγκου της ουροδόχου κύστης (μερική ή ολική αφαίρεση της ουροδόχου κύστης) ή την αναδιαμόρφωση του ουροποιητικού (ουρητηροδερμοστομία-εφαρμόζεται μετά από ριζική κυστεκτομή για να δημιουργήσει νέα δίοδο των ούρων προς τα έξω).

Μετά το τέλος της θεραπείας, η νόσος μπορεί να υποτροπιάσει σε κάποιες περιπτώσεις. Γι’ αυτό, το πιο σημαντικό κομμάτι της θεραπείας παραμένει ο τακτικός επανέλεγχος στο χρονικό διάστημα που θα σου ορίσει ο γιατρός.

Δ. Τι είναι ο καρκίνος των Όρχεων;

Ο καρκίνος των όρχεων είναι η πιο συχνή μορφή όγκου στις ηλικίες  20-40 ετών, αποτελώντας την τρίτη κατά σειρά αιτία θανάτους στις ηλικίες αυτές. Σήμερα θεωρείται η πλεον θεραπεύσμη μορφή ουρολογικού καρκίνου με τη συνολική επιβίωση στα πρώιμα στάδια να πλησιάζει το 100%, ενώ σε προχωρημένο νόσο να ξεπερνά το 80%.

Βασικά συμπτώματα του καρκίνου των όρχεων:

Η ανώδυνη διόγκωση των όρχεων είναι η συνήθης κλινική εκδήλωση και ανακαλύπτεται τυχαία από τον ίδιο τον ασθενή ή από την σύντροφο του. Πιο σπάνια, σε ποσοστό 20-30% μπορεί να εμφανιστεί πόνος ή αίσθημα βάρους στο όσχεο ή στην περιπρωκτικη χώρα.

Σε περίπτωση που παρουσιάσετε κάποια από τα παραπάνω συμπτώματα δε σημαίνει ότι έχετε απαραίτητα κάποια μορφή καρκίνου στο ουροποιητικό σας σύστημα. Αντίστοιχα συμπτώματα μπορούν να παρουσιαστούν και σε άλλες καλοήθεις ασθένειες (π.χ. στη προστατίτιδα ή στη καλοήθη υπερτροφία του προστάτη). Σε περίπτωση που παρουσιάσετε κάποιο από τα παραπάνω συμπτώματα επισκεφτείτε οπωσδήποτε έναν έμπειρο ουρολόγο.

Θεραπεία του καρκίνου των όρχεων:

Ο καρκίνος των όρχεων θεωρείται η πλέον θεραπεύσιμη μορφή ουρολογικού καρκίνου με τη συνολική επιβίωση στα πρώιμα στάδια να πλησιάζει το 100%, ενώ σε προχωρημένο νόσο να ξεπερνά το 80%. 

Ουρολοιμώξεις

Μια απο τις συχνότερες παθήσεις του ουροποποιητικού είναι η ουρολοίμωξη. Πρόκειται για λοίμωξη του ουροποιητικού συστήματος και μπορεί να εκδηλωθεί ανα πάσα στιγμή σε οποιοδήποτε τμήμα του. Οι ουρολοιμώξεις είναι ηύπαρξη βακτηρίων στα ούρα του ασθενούς σε αριθμό ≥103/ml για τις γυναίκες και ≥104/ml για τους άνδρες. 

Συμπτώματα της ουρολοίμωξης

Οι λοιμώξεις του ουροποιητικού διακρίνονται σε λοιμώξεις του ανώτερου ουροποιητικού (π.χ. πυελονεφρίτιδα) και λοιμώξεις του κατώτερου ουροποιητικού (π.χ. κυστίτιδα στις γυναίκες και οξεία ουρηθρίτιδα στους άνδρες). Σε μεγαλύτερη συχνότητα αντιμετωπίζουμε ουρολοιμώξεις κυρίως στο κατώτερο ουροποιητικό (στην ουροδόχο κύστη ή στην ουρήθρα), όπου συνοδεύονται απο ενοχλήσεις στην ουρήθρα, αύξηση της συχνότητας των επισκέψεων στην τουαλέτα, αίσθημα πίεσης στην κοιλιακή χώρα, πόνο κατά την ούρηση και συχνά αιματουρία. Παρόλα αυτά δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις που η λοίμωξη προσβάλλει το ανώτερο ουροποιητικό (νεφροί και ουρητήρες), όπου τα συμπτώματα γίνονται πιο έντονα και επώδυνα και συχνά περιλαμβάνουν υψηλό πυρετό, ναυτία, τάση προς έμετο και έντονο πόνο στην πλάτη.

Οι ουρολοιμώξεις εμφανίζονται κυρίως στις γυναίκες και υπολογίζεται ότι το 25-35% του γυναικείου πληθυσμού ηλικίας 20-40 ετών θα εμφανίσουν μια φορά στη ζωή τους επεισόδιο ουρολοιμώξεως. Στους άνδρες δεν εμφανίζονται τόσο συχνά και περίπου το  15% των ανδρών ως 70 ετών αναφέρεται σε ένα επεισόδιο ουρολοιμώξεως. 

Αντιμετώπιση της ουρολοίμωξης

Η αντιμετώπιση είναι αποκλειστικά συντηρητική με λήψη φαρμακευτικής αγωγής και συστήνεται στους ασθενείς η μεγάλη κατανάλωση νερού η οποία επιταχύνει την διαδικασία της ίασης.